یک انتقاد از رسانه ملی
دیشب دیر به خانه رسیدم. حدود 20:40. از صبح وقت نکرده بودم به اخبار گوش کنم. ساعت هم که از 20:30 گذشته بود.با خودم گفتم اشکالی ندارد، آخر اخبار 20:30 را که می توانم ببینم.تنور انتخابات داغ است. تلویزیون را روشن کردم و پای اخبار نشستم. جالب بود.آخر بخش اخبار 20:30 بود. به مناسبت روز پرستار گزارشگر محترم و تیم همراهش میکروفون به دست راهی بیمارستان ها شده بودند.از تبریک این روز عزیز به پرستارها و دکترها گرفته تا مصاحبه با پرستاران و بیماران. همه خوشحال. همه لبخند به لب. از طرح مسائل و مشکلات پرستاران در بیمارستان ها تا مشکلات شخصی و اعتراضات پرستاران به وضعیت نامطلوب حقوق و دستمزدشان و قول هایی که دولت محترم داده و عمل نکرده. گزارش خیلی خوبی بود. 20:30 تمام شد.
فکر کردم.به عنوان یک معلم فکر کردم و سوالات بسیاری در ذهنم می چرخیدند که هیچ کدام جواب نداشتند. چه زمانی صدا و سیمای محترم به مناسبت روز معلم ، گزارشگری را به مدارس فرستاده؟ چه زمانی از برنامه ای تلویزیونی به ادارات آموزش و پرورش آمده و تبریک گفته اند؟ چه کسی میکروفن به دست آمده و از مشکلات معلمان پرسیده؟ کی صدا و سیما روز معلم را با این روش تبریک گفته؟
ما معلمان توقع زیادی نداریم. به یک تبریک خشک و خالی هم راضی هستیم.
راستی نظر شما چیست؟منتظر نظرات شما هستیم.
توضیحات:
(1- این یک متن سیاسی نیست.
2- فقط انتقاد از رسانه ملی است.
3- همه ما پرستاران را دوست داریم.
4- هدف از این متن تخریب پرستاران عزیز نیست.
5- این متن از روی حسادت به پرستاران عزیز نوشته نشده است.
6- همه ما کارمند دولت هستیم و همه به نحوی برای پیشرفت ایران اسلامی میکوشیم.
7- معلمان فداکارترین قشر جامعه هستند.
8- این متن ربطی به انتخابات ندارد.
9- همه ما در انتخابات شرکت خواهیم کرد.)
