اعلام خبر اعمال محدودیت های اجتماعی و اقتصادی برای بیسوادان و همچنین برخورداری سوادآموزان و نوسوادان از مشوق های مالی، در دو روز گذشته بازتاب گسترده ای داشته است. مردمی کردن فرآیند سوادآموزی و ارائه الگوی موفقی از مدیریت پدیده بیسوادی در بستر جامعه از نقاط قوت این طرح به شمار می رود.
هدایت ظرفیت های اجتماعی برای اصلاحات مدنی و مدیریت منابع گسترده برای مدیریت ناهنجاری های اجتماع، تنها با پیمانکاری مردم امکان پذیر است. به عبارتی در رفع موانع توسعه اجتماعی و فرهنگی کارفرما و پیمانکار همزمان مردم هستند. در این بین نکته مهم، زبان و ادبیات طرح مسئله برای مردم است. این زبان، از متغیرهای زیادی پیروی می کند که موقعیت زمانی، مکانی، فضای فرهنگی و اقتصادی و سیاسی و همچنین دامنه دربرگیری طرح اجتماعی را شامل می شود، ریشه کنی بیسوادی که گزارش ها نشان می دهد مدیریت دولتی و از بالا به پایین، نمره در خوری در آن نمی گیرد، یکی از این پدیده هاست که در صورت سپرده شدن به مردم، می تواند سرنوشت بهتری پیدا کرده و عقب ماندگی از برنامه های توسعه ای کشور را جبران کند. سازمان نهضت سواد آموزی ، بعد از گذشت بیش از 35 سال فعالیت، هم شیوه مدیریت و هم زبان طرح مسئله برای مردم را یافته است. به همین دلیل است که مردمی کردن ریشه کنی بیسوادی، به محض رسانه ای شدن مورد استقبال قرار گرفت. مضاف بر اینکه طرح مذکور حمایت قانونی دولت را نیز دارد.
