معاون آموزش ابتدایی اداره کل: آموزش و پرورش نیر در هوشمندسازی مدارس خوب عمل کرده است

معاون آموزش ابتدایی اداره کل آموزش و پرورش استان اردبیلگفت: آموزش و پرورش نیر در راستای طرح تحول بنیادین در آموزش و پرورش در بحث رویکرد هوشمند سازی مدارس در این سال های اخیر انصافاً تلاش مضاعف نموده است.

رویا محمد حسینی که در معیّت خانم رحیمی ناظر وزارتی و مدیر آموزش و پرورش نیر از اتاق سایت و تمام هوشمند دبیرستان دخترانه زینبیه نیر بازدید می کرد اظهار داشت: مدیریت آموزش و پرورش شهرستان نیر در بحث تجهیز و هوشمند سازی مدارس منطقه، قدردانی نموده و تلاش در جهت شناسایی، جذب و توسعه مشارکت خیّرین مدرسه ساز شهرستان و استان در منطقه به منظور تجهیز مدارس به امکانات روز و استفاده دانش آموزان از این امکانات خوب عمل کرده و شایسته تقدیر است.

عین اله یوسفی سادات مدیر آموزش و پرورش نیر قبل از سخنان معاون آموزش ابتدایی استان با تبریک آغاز سال تحصیلی جدید به ناظرین وزارتی و اداره کل، حضور این عزیزان را در شهرستان نیر گرامی داشت و گزارشی از عملکرد این مدیریت در بحث هوشمند سازی مدارس ارائه داد .

 

آموزش سوادآموزی به بیش از 35 میلیون نفر طی 33 سال گذشته/تساوی نسبت بیسوادی در شهر و روستاها

سازمان نهضت سوادآموزی در هفتم دی ماه سال 1358 با فرمان امام خمینی (ره) تاسیس شد و فصل جدیدی در تاریخ سوادآموزی ایران گشود به طوری که این سازمان پس از گذشت 33 سال بیش از 33 میلیون نفر را تحت پوشش سوادآموزی قرار داده است.

به گزارش راسخون به نقل از ایرنا، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی امر آموزش عمومی و سواد آموزی بزرگسالان توسط سازمان های متعدد اعم از تعلیمات اکابر، آموزش سالمندان و آموزش بزرگسالان، کمیته ملی پیکار جهانی با بیسوادی و سازمان جهاد ملی سوادآموزی با عناوین مختلف از سال 1315 دنبال شد که وجه مشترک همه آنها استفاده از اوقات فراغت مدارس روزانه در عصرها با هدف آموزش سوادآموزی بود.

مروری بر تاریخ مدرسه در ایران

به گزارش خبرنگار گروه آموزش خبرگزاری دانا(داناخبر)، تشکیلات آموزش و پرورش در ایران از دوران باستان تا کنون تغییرات و دگرگونی های فراوانی داشته است. دردوران هخامنشیان آموزش بیشتر جنبه مذهبی و حکومتی داشت و به سه نوع تقسیم می شد. نخستین سازمان آموزشی خانواده بود، والدین هر طفل مسئولیت داشتند، فرزندان خود را براساس موازین دین زرتشت تربیت کنند.

در زمان ساسانیان، سازمان های آموزشی گسترش یافت. آنان علوم دنیای متمدن آن زمان چون هند و یونان را به قلمرو حکومت خود راه دادند، تا این که دانشگاه بزرگی مانند گندی شاپور (جندی شاپور) در قرن سوم میلادی توسط اردشیر تأسیس شد که در آن علوم تجربی و ادبیات مورد آموزش قرار می گرفت.در زمان انوشیروان این دانشگاه توسعه یافته و بیمارستانی برای تدریس علم طب به وجود آمد، این دانشگاه تا قرن سوم هجری دایر بود.

سواد آموزی از نگاه امام خمینی(ره)

از جمله حوایج اولیه برای هر ملت که در ردیف بهداشت و مسکن بلکه مهم تر از آنهاست، آموزش برای همگان است. متأسفانه کشور ما وارث ملتی است که از این نعمت بزرگ در رژیم سابق محروم و اکثر افراد کشور ما از نوشتن و خواندن برخوردار نیستند، چه رسد به آموزش عالی.

مایه بسی خجالت است که در کشوری که مهد علم و ادب بوده و در سایه اسلام زندگی می کند که طلب علم را فریضه دانسته است، از نوشتن و خواندن محروم باشد

سوادآموزی در کلام رهبری

برادران و خواهرانی که در نهضت سوادآموزی مشغول تلاش و خدمت ارزنده خود هستند، حقیقتاً کار بسیار بزرگ و فریضه فوتی و فوری و کاملاً حایز اهمیتی انجام می دهند. امیدواریم که ان شاءالله موفق باشند.

«تعلیم نقش انبیاست ـ «یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ» ـ بلکه نقش خود وجود مقدس باری تعالی است ـ «عَلَّمَ الْاِنْسان ما لَمْ یَعْلَمْ» ـ و در مرتبه نازل تر، افراد بشر هستند که به یکدیگر تعلیم می دهند: یکی معلم است، یکی متعلم است».

شما و هر کس در هر نقطه ای کارش این باشد که به مردم چیزی یاد بدهد، حقیقت باارزشی را برای آنها روشن کند یا معرفتی بر معرفت های مردم بیفزاید، او دارای همین شأن معلمی است؛ این خیلی محترم و معتبر و ارزشمند است

سوادآموزی؛ عزم ملی و بسیج همگانی

در فاصله زمانی صدور فرمان بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران (7 دی ماه 1358) تا انتخاب نماینده خود در سازمان نهضت سوادآموزی (سال 1361)، حرکت سوادآموزی و مبارزه با بی سوادی، توسط دستگاه های ذی ربط (آموزش و پرورش، جهادسازندگی، جامعه روحانیت، جهاد دانشگاهی و نهضت سوادآموزی) و به صورت شورایی اداره می شد و با توجه به فضای انقلابی جامعه، با همکاری تمامی نهادهای مردمی (از قبیل مساجد، کمیته های انقلاب، بسیج مستضعفین، کانون های فرهنگی، انجمن های اسلامی، نیروهای مسلح، کارخانجات، کارگاه ها، اصناف و...) به صورت خودجوش و گسترده، با همکاری آموزش و پرورش، برای یاد دادن و تشکیل کلاس های سوادآموزی در تمامی فضاهایی که امکان تشکیل کلاس در آنها وجود داشت، اقدام به آموزش بی سوادان کردند.

(4) دستاورد ها و عوامل موثر در سواد آموزی در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی با درک عمیق از مشکلاتی که بر اثر بی سوادی مردم در جامعه بروز و ظهور می یابد، طی فرمانی موضوع تشکیل بسیج سوادآموزی را صادر نمودند. در هفتم دی ماه سال 1358 سازمان نهضت سوادآموزی با هدف با سواد کردن خیل عظیم بی سوادان کشور تشکیل شد. حضرت امام(ره) به منظور تقویت برنامه های سوادآموزی نماینده ای از طرف خود در این سازمان منصوب نمود.

(3) بی سوادی در کشورهای جهان سوم

وجود بی سوادی در کشورهای جهان سوم به سبب ناهماهنگی در برنامه ریزی طرح های آموزشی است. اگر توسعه آموزش در همه مکان ها و در همه زمان ها هماهنگ می بود، در سایر عرصه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نیز توسعه با روند بهتری رشد می نمود. بی سوادی باعث ناآگاهی و رکود ذهنی می شود و می تواند عاملی برای برهم زدن نظم اجتماعی گردد. افزایش جمعیت و فاصله نگرش بین گروه های سنی و نوع دیدگاه ها باعث ایجاد مشکلات مختلف فرهنگی می شود که این ناهماهنگی می تواند بی هویتی فرهنگی را در پی داشته باشد. دانش بزرگ ترین ثروتی است که بشر می تواند تولید کند. پس نباید از آن غافل شد و باید امکان استفاده از آن را به همگان داد.

(2) نقش سواد در توسعه سطح زندگی روستاییان

بالا بردن میزان آگاهی و سطح دانش در بین روستاییان، زمینه را برای فکر کردن آنها به مسائل توسعه و پیشرفت در بعدهای گوناگون و به کارگیری فن آوری های روز فراهم می کند. همچنین باعث ایجاد خلاقیت و ابتکار و ارائه طرح های نو از طرف خودشان می شود. بالابردن سطح سواد عمومی و تقویت آموزش تخصصی در حوزه های فنی و حرفه ای باعث زمینه های کارآفرینی و مانع مهاجرت بی رویه به شهر می شود و از مشکلاتی که در حاشیه نشینی شهری نیز ممکن است بروز کند، جلوگیری می کند. سوادآموزی نیز باید مانند هر طرح دیگری جنبه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و محیطی را در نظر بگیرد.

(1) سوادآموزی نخستین گام در توسعه فردی و اجتماعی

یکی از دشواری های اساسی در کشورهای در حال توسعه، مسئله بی سوادی است. در کشورهای توسعه یافته میزان بی سوادی در میان افراد بالاتر از 13 سال بین 3 تا 4 درصد است؛ در حالی که این رقم در مورد کشورهای در حال توسعه از مرز 50 درصد نیز بالاتر می رود. در برخی از کشورها از 80 درصد هم فراتر رفته است. ضعف آموزش و پرورش در درجه اول، ناشی از عدم کفایت تعداد معلمین مدارس و کمبود وسایل و امکانات آموزشی است.